Niemcy w listopadzie 1939 r. utworzyli na terenie wsi Radogoszcz obóz przejściowy. Mieścił się on w dawnej fabryce Michała Glazera (dziś ul. Liściasta 17 w Łodzi). Powstanie obozu związane jest z rozpoczętą przez Niemców akcją wymierzoną przeciwko inteligencji tzw. Intelligenzaktion Litzmanstadt. Celem akcji była całkowita eksterminacja miejscowych elit, w tym pedagogów, duchownych, ludzi kultury, działaczy społecznych i politycznych polskiego oraz żydowskiego pochodzenia. Na podstawie list proskrypcyjnych między 9 a 11 listopada 1939 r. aresztowano ok. 1500 osób. Pobyt aresztantów w obozie nie trwał długo. Przewożono ich do sądu doraźnego mieszczącego się w siedzibie Gestapo (dziś Al. Anstadta 7). Tam podczas kilkunastominutowej rozprawy zapadały wyroki śmierci, które Niemcy przeprowadzali w okolicznych lasach (lućmierskich, łagiewnickim, wiączyńskim. W ten sposób zginęło ok. 500 osób.

W styczniu 1940 r. przeniesiono obóz do budynków dawnej fabryki Samuela Abbego przy szosie zgierskiej (dziś ul. Zgierska 147). Dla osadzonych przeznaczono trzypiętrowy budynek dawnej przędzalni. Każde piętro mieściło jedną celę wyposażoną w drewniane prycze, wiadro (ubikacja) oraz stolik dla więźnia funkcyjnego.

W maju 1940 r. do obozu trafiło ponad 1000 młodych łodzian, których następnie wywieziono do KL Dachau.

Komendantem obozu był SS-obersturmführer Zygfryd Ehlers, a jego zastępcą SS-obersturmführer Müller.